westfriesedansgroep

Dans en ontmoetingsdag Den Haag, 20-11-2010
Een kort verslag in woord en beeld
Zaterdag 20 november organiseerde het Platform voor de 16e keer een dans- en
ontmoetingsdag, dit keer in Den Haag met de 2 Haagse groepen: Nipah en Nitsanim, uit
Gouda At Va’ani en de Westfriese Dansgroep, helemaal uit Schagen.
We hadden het in de Haagse schilderswijk gelegen Culturalis theater hiervoor
afgehuurd. Een prachtig gebouw, met helaas geen parkeermogelijkheden maar dat kon
via een keurige P&R regeling van Den Haag opgelost worden.
In de ochtend hebben de groepen onder elkaar in 2 studio’s geoefend om de door Jan
van der Meulen voorgestelde “koppelingen” voor elkaar te krijgen.
Na een openingswoord van voorzitter Marion Seeman, waarbij ze zowel het Nederlands
Centrum voor Volkscultuur als het Prins Bernard Cultuurfonds bedankte voor de
financiële ondersteuning, mocht bij de middagvoorstelling Nipah de spits afbijten.
Nipah, met begeleiding van het orkest Bobander begon met een lampionserie door een 8
tal kinderen: St Maarten. Leuk was de moderne versie van het St Maartens lied, ze
werden verjaagd door 2 wat oudere jongens die stoer een mooie Horlepiep dansten.
Vervolgens bracht Nipah in de Scheveningse daagse dracht 2 series. Een serie van
Guus van Kan, gebaseerd op improvisatie van de 3 danseressen over o.a. ijdelheid en
werken. Daarna een leuke serie over nestverlaten: als de kinderen het huis uit gaan
gaat iedereen wat met de kamers doen: alles gaat verhuizen. Met virtuele dozen en
vrolijke muziek. Er werd zelf over een denkbeeldige doos gestruikeld.
Vervolgens was het de Westfriese Dansgroep uit Schagen, die prachtig in een kleurrijke
zondagse dracht uit 1900 en begeleid door 3 accordeons haar optreden opende met de
Ringelrei, vervolgd door de Schager Polka, een mazurka, de Bernardswals en het
optreden afsloten met “Na het bal”. Een afwisseling van enkele dansen speciaal voor de
groep gemaakt en algemene dansen. Tussendoor uitleg over de kostuums en de
sierraden: bloedkoralen en alle dames een kralenbeugeltas. Men vertrok weer met hun
herkenningsmelodie: Ringelrei.
At Va’ani nam vervolgens bezit van de dansvloer. Helaas zonder eigen orkest en dus
met muziek van een CD. Men opende met een tableau vivant en daarna rij- en
kringdansen. Leuk om te zien, maar het samenspel tussen muzikanten en dansers miste
je wel. Er zat een Bravade in en een Goudse Galop. De dansers hadden er duidelijk
plezier in. In een Triolet had men het mannentekort leuk opgevangen en was een
duidelijk deel van het repertoire afkomstig van Elly Olderaan. Vrolijke dansen op vrolijke
muziek. Toeters en bellen en tot slot Jenny een dans in 2 molens van 3 paren.
Nitsanim mocht het middagprogramma afsluiten. Door een eigen orkest begeleid bracht
men een choreografie van Wim Bekooij. In de groep waren veel leden die hun herkomst
buiten Nederland hadden: o.a. Kroatië, Roemenië en Turkije. Ze dansten nu in ons land
Nederlands, maar hadden in hun kostuums nog wel een stukje van hun herkomstland.
Met melkmeisjes en jongens met hooivorken werden de dansen gebracht.De
hooivorken werden zelfs gebruikt om de melkkrukjes aan de kant te schuiven. Even leek
de melodie op Pipi Langkous, maar een zeer vrolijke serie met veel gedraai was de
afsluiting van het middagprogramma.

Na een voortreffelijk Marokkaans buffet (zonder koeskoes) ging het avondprogramma
verder. In dezelfde volgorde lieten de groepen iets van hun repertoire zien, nodigde
men de volgende groep op de vloer, deed een gezamenlijke dans en vertrok weer naar
de zaal om als publiek naar de anderen te kijken.
Nipah had de serie Mie Katoen, met oa Zwart laat je scheren. Het publiek was inmiddels
behoorlijk in de stemming en duidelijk er goed bij betrokken, want vlak voor de eerste
danspas klonk er nog uit de zaal een aanmoedigende kreet: “Doe je best Mama”. Nou
het plezier straalde duidelijk van de groep af, maar dat was de hele avond het geval met
alle groepen, meer nog dan in de middag. In de serie steeds een basisdans die zeer
levendig was gemaakt door de figuur en danspas op allerlei manieren te tonen.
Driekusman, Moeke er staat een vrijer aan de deur, de IJswals. Men begeleide tot slot
de Westfriese dansgroep de vloer op die een Mazurka, de Vleuter, de IJswals en Sientje
brachten. Duidelijk was de groep los en enthousiast. Met een “Pas de quatre”werd At
Va‘ani de dansvloer opgeleid.
At Va’ani kwam in een kostuum met erg veel rood en een wit Volendams achtig kapje,
het zag er on-Nederlands uit, maar bleek een kopie van de kostuums zoals die op de
Goudse kaas staan en op de kaasmarkt worden gedragen. De Rozenwals met rood wit
en blauwe linten, in Holland staat een huis, Amarilletje en de Beukenwals. Het publiek
klapte inmiddels mee met de muziek. Met een toename van de mimiek laat men zien er
plezier in te hebben. Bij de Boerenplof was het opvallend hoeveel er op de basis figuur
werd gevarieerd, de groep presenteerde (uiteraard Goudse) kaasblokjes aan het
publiek. Deze serie was duidelijk gericht op een buitenlands publiek. Met Wieringen
Varen werd Nitsanim de vloer opgetrokken met de rood, wit en blauwe linten die 6
vrouwen om hun middel hadden gewikkeld.
Nitsanim bracht de 30 jaar oude serie van Gert Jan van Ammerkate: de vissersserie. Het
blijft een genoegen om hier naar te kijken, een serie vol echte basisfiguren uit de
Nederlandse dans met een tomeloze vaart gebracht. Een serie die duidelijk laat zien dat
Nederlandse dansen heel goed kunnen concurreren met andere dansstijlen. Het was een
prachtige afsluiting van de optredens.
Na een korte pauze ging de dag verder met het bal. Vanuit de foyer werd via een, door
4 Friezen geleide, echte polonaise iedereen weer naar de feestzaal gebracht, de
dansvloer op. Daar werden dansen door de dansleiding van de groepen aangeleerd.
Nipah bracht Het St Jans’ vuur van Elly Olderaan, het was een prima begin,
stimulerende muziek met een goede uitleg, daarna kwamen de Westfriezen met de
Rozenwals, At Va'ani met de Goudse Galop en eindigde Nitsanim met de Boerendans.
Als geheel weer een zeer succesvolle dag, de groepen zagen hoe anderen met onze
cultuur omgaan, dat levende muziek veel toevoegt aan een optreden en dat onze
klederdracht het verdient gekoesterd te worden. De voorzitter van het Platform sloot de
avond tenslotte af met een dankwoord aan allen die deze dag tot een succes hebben
gemaakt.

Iets ouds en iets nieuws aan elkaar gedanst
Elsche Korf

Op 20 november bood het Platform Nederlandse Folklore liefhebbers van Nederlandse
dans- en muziektraditie weer de gelegenheid om elkaar (opnieuw) te ontmoeten en
verder te leren kennen.
De dansgroepen At Va’ani uit Gouda, de dansgroepen Nipah en Nitsanim uit Den Haag
en de Westfriese Dansgroep uit Schagen troffen elkaar in het Culturalis Theater in Den
Haag.
Ook dit keer werd weer gewerkt volgens de formule van Jan van der Meulen (bestuurslid
van de Federatie van Folkloristische Groepen en bestuurslid van het Platform). ’s
Middags presenteerde elke groep zich apart. ’s Avonds zorgden de groepen voor een
doorlopende show door in elkaars optreden verweven te worden.
Dat Nederlandse dans en choreografie danstechnisch ook een uitdaging is voor
buitenlanders werd aangetoond door de aanwezigheid van uiteenlopende nationaliteiten
in de dansgroepen. Dansers o.a. uit Polen, Turkije, Kroatië en Roemenië dansten mee
en waren niet van echt te onderscheiden. Vertederend was het lieve bruine koppie in
een Volendamse meisjesdracht.
De kleding van de groepen was dit keer van een hoog niveau. Schoon en tot in de
puntjes correct.
De dansen en choreografieën waren over het algemeen zeer creatief en boeiend. Mijn
aandacht dwaalde echter weg op het moment dat de choreografie nergens over ging en
de dansers niets anders deden dan over het podium huppelen in allerlei geometrische
figuren. Eén onderdeel van een choreografie van Gert Jan van Ammerkate sprong er wat
mij betreft uit: de dans van de drie dronken zeelieden. Geniaal bedacht en zeer
overtuigend gedanst.
Alle groepen, behalve At Va’ani, hadden hun eigen begeleidingsorkest meegebracht. Wat
een rijkdom. Echter, een tip van een ervaringsdeskundige is: zet de mechanische
muziek in de toekomst iets minder hard en zorg ervoor dat de virtuoze vingers van
muzikanten de voeten van de dansers niet op standje slordig zetten. Dansen die
wandelpassen, mazurkapassen en horlepieppassen als basis hebben zijn daar zeer
gevoelig voor. Bovendien kan af en toe rust op het podium de aandacht van het publiek
weer pakken.

Het was een geweldige dag, hopelijk volgend jaar weer.

Een foto-impressie